موسیقی ایرانی مدیریت یکپارچه می خواهد/ مداحی برای موسیقی دهه 60 – babol music اخبار ایران و جهان

به گزارش خبرنگار مهر، همزمان با هفته هنر انقلاب، نشست تخصصی سه شنبه ۸ فروردین با موضوع آسیب های موسیقی در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی برگزار شد. به همت مرکز موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی، مسعود کوثری و رضا مهدوی در سالن اجتماعات مرکز پژوهشی ادبیات پایداری سخنر، ،د.

مسعود کوثری استاد دانشگاه تهران در ابتدای این نشست که به سرپرستی و اجرای پدرام جوادزاده برگزار شد ضمن ارائه توضیحاتی درباره وضعیت موسیقی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی گفت: متاسفانه اوضاع اقتصادی بد بود سیاست های بازاری و فنی برخی از ،ت ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی چندان رونق نداشت و بسیاری از مدیران در این زمینه مقصر بودند. در مدیریت موسیقی در ایران نتوانسته ایم اقتصاد موسیقی را مدیریت کنیم و به دلیل همین اقتصاد کوچک، بسیاری از استعدادها فرصت ظهور پیدا نمی کنند. ما در موسیقی هم مهاجرت های پنهان زیادی داریم تا جایی که بعضی از هنرمندان ما گاهی مجبور به پذیرش مهاجرت و ، دیار خود می شوند.

رضا مهدوی آهنگساز، مدرس، نوازنده و مدیر سابق حوزه هنری انقلاب اسلامی نیز در ابتدای سخنان خود به حمله تنبیهی جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد و گفت: نوازنده باید خود را نشان دهد. اقتدار عمل ، در واکنش نهایی رژیم چرا حالا اگر هنرمندان جواب تند و تیز را نمی دهند، قافیه را از دست داده اند در شرایطی که رادیو و تلویزیون امروز میلیون‌ها پول به خواننده‌هایی می‌دهد که حوصله خواندن و خواندن ندارند و من مطمئن هستم که اگر شهید آونی زنده بود که این وضعیت را می‌دید چون این شهید بزرگوار در واقع یک موسیقی‌شناس بود.

پس از دهه 1970، ما راه خود را گم کردیم

این هنرمند در بخشی دیگر از سخنان خود گفت: دهه شصت پرباری را برای موسیقی بعد از انقلاب اسلامی زندگی کردیم. شخصیت ها با وجود محدودیت ها آمدند و زحمت کشیدند، هرچند برخی محدودیت ها را منع، ن،د و رفتند و برخی از خودی ها که بدتر از خودی ها بودند، ظلم ،د. مثلا استاد میرزاده یک نابغه موسیقی بود. این هنرمند بیش از 70 درصد آثار مربوط به موسیقی جنگ و انقلاب را تنظیم کرد، اما متأسفانه نه نامی از او برده شد، نه دستمزدی دریافت کرد و نه بدتر از آن، هیچگاه تجلیل نشد. از طرفی مرحوم اسفندیار قره باغچی قبل از انقلاب قرار بود در ایتالیا اپرا بخواند، اما چون انقلابی بود ماند و جز سرودهای انقلابی هیچ اثر دیگری نخواند و جای تاسف است که این و هنرمند هرگز نبود. در جشنواره فجر تجلیل شد. به نظر من این ظلم است که ما را بعد از دهه 1970 به بیراهه کشاند.

مهدوی در بخشی دیگر از سخنان خود به حضور هنرمندان موسیقی قبل از انقلاب در بستر فعالیت های موسیقایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی اشاره کرد و توضیح داد: به نظر من بسیاری از اهالی موسیقی قبل از انقلاب وفادارترین چهره ها به انقلاب بودند. انقلاب . چون ،، که در ایران ماندند سعی ،د به موسیقی ایر، پایبند بمانند، اما به آنها احترام گذاشته نشد. بعدها ما موسیقی را هم در حالت سازندگی برگزار کردیم که برخی از خواننده های آن با ابرو انداختن و پاره ، شلوارشان درآمد میلیاردی داشتند. چطور ممکن است بعد از دهه شصت با یک نوع موسیقی برخورد کنیم که اصلاً ایر، نیست و با مردم غیردوستانه است و متاسفانه امروز نتایج آن را می شنویم و می بینیم؟ این شرایط شرایطی را به وجود آورده است که بسیاری از موزیسین های مطرح ما به چهره های جه، تبدیل شده اند و موسیقی ایر، را به شکلی درست به دنیا عرضه می کنند. اتفاقا چهره ای که امروز در جهان درخشید، عضوی از گروه «مردان خدا» به خوانندگی جلال الدین محمدیان بود. از خود پرسیدیم این گروه تنبور نوازان به کجا رسیدند؟ در حالی که همه این موارد در پیشرفت کمی و کیفی موسیقی بعد از انقلاب اسلامی بسیار مؤثر بود. من معتقدم که ما نباید همه روندها را سیاسی کنیم.

داست، متفاوت از مرکز حفظ و نشر موسیقی

حذف انواع موسیقی پس از پیروزی انقلاب اسلامی بر اساس ذائقه موسیقایی مرکز حفظ و نشر موسیقی ایران موضوع بعدی این نشست تحلیلی بود که در آن مسعود کوثری و رضا مهدوی به بیان نظرات خود پرداختند. در مورد این موضوع و رشد نامحدود موسیقی.

مسعود کوثری درباره این موضوع گفت: در بین موسسان مرکز حفظ و نشر و حفظ و نشر یک نگاه موزه داری وجود داشت که به شدت روی این موضوع تمرکز داشتند که موسیقی به نظر آنها باید بماند و تغییر نکند. در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایر،، نگاه خانقاهی و روحیه برادری وجود داشت که باعث شد هنرمند، چون محمدرضا لطفی از کانون خارج شوند، زیرا رژیم سختگیرانه ای وجود داشت که این عزیزان را مجبور به این کار می کرد. این مرکز را ، کنید. از سوی دیگر، اصلاً تعریفی از «سنت» وجود نداشت. زیرا همین سنت در رابطه با مدرنیته ادامه داشته است. اینها گره هایی هستند که جمعیت مرکز حفاظت و توزیع در آنها سقوط کرده است و در نتیجه مرکز آنطور که باید رونق نمی گیرد.

با کلیدواژه «سنت» از کاروان موسیقی جه، عقب افتاده ایم

این مدرس دانشگاه افزود: به نظر من باید «سنت» را در موسیقی ایر، بازتعریف کنیم. این مهم ترین نکته ای است که برای توسعه موسیقی باید روی آن تمرکز کنیم. باید بد،م که موسیقی در دنیا به سمتی هدایت می شود که بتو،م جهت های زیادی را در آن پیدا کنیم. مسیرهایی که در یافتن آن تردید داشتیم، که باعث شد از کاروان عقب بم،م. ای کاش جلساتی در مورد بیماری های موسیقی ایران داشتیم.

رضا مهدوی در این ،مت از نشست با اشاره به عقب ماندگی موسیقی در عرصه موسیقی پاپ گفت: موسیقی اکنون وارد مراحل جدیدی شده که شاهد تحولات اساسی در حوزه پخش و آهنگسازی بوده است. در همین راستا در اوا، دهه هفتاد شاهد اتفاقاتی بودیم که صدای خوانندگان پوششی برای خوانندگان لس آنجلسی بود و همین امر باعث عدم پیشرفت ما در موسیقی پاپ شد و از سوی دیگر غفلت کردیم. حوزه آموزش موسیقی پاپ نسل جوان این نسل می، ما بود که وارد موسیقی پاپ اصلی شد. این در حالی است که بی کفایتی مدیریتی و بد سلیقه ای در این حوزه منجر به بروز اتفاقاتی شده است که ما نیز باید روی آن تمرکز کنیم. در واقع شاهد سبک مدیریتی ناکارآمد با مدیران شایسته بوده ایم که آسیب های زیادی را به همراه داشته است.

انتقاد بسیار جدی از رسانه ملی در روزهای پیروزی

مدیر سابق مرکز موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی در ادامه سخنان خود به نمونه هایی از برخی فعالیت های موسیقایی که در عرصه موسیقی انقلاب انجام شده اشاره کرد و گفت: سال ها پیش حسام الدین سراج نوشت. اثری بر اساس شعر مرحوم حامد. سبزواری «همبای جلودار» را که با موضوع فلسطین در حوزه هنری منتشر می‌شود، نام می‌برد که در دهه شصت به طور مستمر از رادیو و تلویزیون پخش می‌شد و نمی‌دانم چرا هیچ گروهی در این عصر، به‌ویژه در روزگاران، چنین اثر ارزشمندی ارائه نمی‌کند. قبل از عملیات غرورآفرین جمهوری اسلامی در سرزمین های اشغالی برای مخاطبان ما. آیا دوران این موسیقی به پایان رسیده است؟ اگر گذشت آیا می توان گفت که دوران شعر حافظ هم گذشته است؟ آیا این نظر صحیح است؟ پاسخ قطعا خیر است. هنرمندی مثل حسام الدین سراج هنرمند فرهیخته ای است که باید هر سال به او مدال بدهیم و بگوییم استاد سراج قدردان کارهای خوب شما هستیم. در این سال ها آثاری داریم که هنوز منتشر نشده اند. ضامن این جریان الگوسازی است که رسانه ملی مهم ترین ابزار آن است. رسانه ای که وقتی تبلیغات تلویزیونی نبود به جای تبلیغات رنگی موسیقی پخش می کرد. موسیقی ارزشمند نقش واقعی در ارتقای سطح تحصیلات مردم داشته است.

وی به بیان چگونگی مدیریت حوزه هنری انقلاب اسلامی در دهه های پس از پیروزی انقلاب اسلامی پرداخت و گفت: چرا در این چند روز که یکی از مهم ترین اتفاقات دنیا به دلیل نظامی رخ داده است. عملیات در سرزمین رژیم صهیونیستی و همه به توانایی علمای ما پی برده اند و از آثار ارزشمند دهه 60 برای موسیقی انقلابی استفاده نمی کنند. به نظر من پول هست، نگویید که وجود ندارد، چون می دانم وجود دارد. پس چرا از چهره های شاخص و معتقد به موسیقی انقلابی کمک نمی گیرید؟ اینها آسیب های جدی است که باید به آنها پاسخ داده شود. باور کنید هنوز هم هستند ،، که موسیقی جدی و فیلم های جدی را می شنوند و می بینند، در حالی که اگر سنت هایمان را وارد مسائل اقتصادی نمی کردیم، داستان به این شکل پیش نمی رفت.

«مدیریت یکپارچه» و موسیقی که ربطی به فرهنگ ایر، ندارد

این کارشناس موسیقی با انتقاد از شرایط کنونی موسیقی پاپ توضیح داد: قبل از انقلاب هنرمندی به نام کورش یغمایی داشتیم که بعد از انقلاب هم در ایران ماند و آلبومی منتشر کرد. اما نمی دانم چرا این هنرمندان را رد کردیم و سراغ انواع تقلیدهایی رفتیم که کمتر هویت مردمی ایر، را یدک می کشند و با سبک زندگی خانواده های ایر، همخو، ندارد. هنر انقلابی و موسیقی انقلابی وجود ندارد.

رضا مهدوی در بخشی دیگر از سخنان خود به موضوع اولویت های اجرایی برای رسیدن به نکات مورد نیاز در موسیقی اشاره کرد و گفت: مدیریت یکپارچه موضوع مهمی است که باید به آن توجه شود. مثلا الان مشکل سند موسیقی داریم که چند وقت پیش تایید شد. اما متأسفانه می دانم که تعدادی از گروه ها هستند که ظاهراً موضوع سند را قبول ندارند. همین موضوع مدیریت یکپارچه است که باعث ایجاد مشکلات شده است. این سوء مدیریت باعث بروز مشکلات زیادی شد که در زمان انقلاب و جنگ وجود نداشت. اگر مدیریت ها مثل چمران و آونی شوند، می توانم به هنر انقلاب اعتماد بیشتری داشته باشم. مدیریت این نیست که به منبر بیایم و سخنر، کنیم.

«نقد فرهنگی»، «جسارت فرهنگی» و چند نکته درباره سند موسیقی

مسعود کوثری در بخشی دیگر از این نشست به محرومیت برخی از هنرمندان در دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی اشاره کرد و گفت: ابتدا باید به طور جدی به این نقد فرهنگی بیندیشیم. پاسخ به این سوال می تواند ما را به موضوع جلسه امروز نزدیک کند. بهتر است ابتدا هنر انقلابی و غیرانقلابی را از هم جدا نکنیم. به نظر من شفافیتی که گفتم هنوز وجود ندارد و هنوز فئودالیسم فکری در هنر وجود دارد که حاصل آن موجودی پراکنده و به هم پیوسته است و این موضوع و نقد آن جسارت فرهنگی می خواهد که بهتر است تمرکز کنیم. هرج و مرج و هرج و مرجي كه امروز شاهد آن هستيم نتيجه نگرش نادرستي است كه ما به هنر داريم و اين موضوع بايد ورود يك بازنگري اساسي در سياست هاي فرهنگي نظام جمهوري اسلامي باشد تا بتوانيم به وضعيت من، تر برسيم. جو. در عرصه هنر امروز دچار یک فاجعه هنری شده ایم. راهی که واقعاً در آن اشتباه رفتیم و اتفاقات ناخوشایندی را به وجود آوردیم.

مسعود کوثری ضمن ارائه دیدگاه خود درباره ساز گفت: به نظر من ساز در ایران چندان کاربردی نیست. چون تجربه نشان داده وقتی سندی نوشته و تایید می شود ی،ی کار تمام شده است. نکته دوم بحث فساد است که وارد جریانات فرهنگی شده است و این فساد هر سندی را از بین می برد. قبل از اینکه بخواهیم کاری انجام دهیم، باید سعی کنیم صداهای مختلف را بشنویم تا با بیرون کشیدن این صداهای مختلف، موضوع نقد فرهنگی برای طراحی آینده مورد توجه قرار گیرد.